بررسی مقایسه ای باکتریولوژیک بافت لوزه سوم، حلق و بینی

مقدمه: هیپرتروفی لوزه های حلقی (آدنوئید) و عوارض ناشی از آن، از بیماری های شایع اطفال می باشد. این مطالعه با هدف تعیین میکروارگانیسم های فعال در بافت آدنوئید، مقایسه مشابهت کشت باکتریولوژیک پرنازال و فارنژیال با کشت آدنوئید و مقایسه مقاومت میکروبی میکروارگانیسم های فعال در بافت آدنوئید در دو گروه بیماران عاضه دار (مبتلا به سینوزیت یا اوتیت میانی همراه با افوزیون) و بدون عارضه دچار هیپرتروفی آدنوئید انجام گرفت. روش کار: در این مطالعه توصیفی، تعداد 50 بیمار مبتلا به هیپرتروفی آدنوئید که به علت انسداد تنفسی کاندید عمل جراحی آدنوئیدکتومی بوده و در 4 هفته قبل از عمل آنتی بیوتیک استفاده نکرده بودند، در دو گروه 25 نفری تحت بررسی قرار گرفتند: گروه i: بدون عارضه و گروه ii: عارضه دار. از مخاط بینی، حلق و قسمت مرکزی بافت آدنوئید هر بیمار، یک نمونه کشت و یک اسمیر تهیه شد و تحت بررسی باکتریولوژیک قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری نتایج با استفاده از نرم افزار epi-info 2000 انجام پذیرفت. نتایج: در مجموع در مدت 26 ماه، 50 بیمار مبتلا به هیپرتروفی آدنوئید تحت بررسی قرار گرفتند. در هر گروه از بیماران مورد مطالعه، ارگانیسم های شایع به ترتیب شیوع، هموفیلوس آنفلوانزا، استرپتوکوک بتا همولیتیک، استرپتوکوک پنومونیه و استافیلوکوک آرئوس بودند که از این وجه در دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در مقایسه تشابه کشت باکتریولوژیک آدنوئید با مخاط بینی و حلق، به طور کلی کشت مخاط بینی تشابه بیشتری با کشت از بافت آدنوئید داشت (p<0.01). همچنین در مورد حساسیت آنتی باکتریال، %70.1 از میکروارگانیسم های فعال در گروه عارضه دار نسبت به آنتی بیوتیک های معمولی (بدون اثرات ضد بتالاکتاماز) مقاوم بوده و تنها در برابر آنتی بیوتیک های خاص حساسیت نشان دادند که در مقایسه با گروه بدون عارضه (%21.2) از لحاظ آماری اختلاف معنی دار مشاهده شد (p<0.01). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود در بیماران عارضه دار، از آنتی بیوتیک های قوی تر با اثرات آنتی بتالاکتاماز، اما در درمان بیماران بدون عارضه از آنتی بیوتیک های معمولی جهت کنترل عفونت و جلوگیری از مقاومت میکروبی استفاده شود. همچنین این مطالعه نشان داد که کشت پرنازال برای دستیابی به میکروارگانیسم های فعال از ارزش بالایی برخوردار است.